«Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν»-Όλα τόσο γνώριμα.

ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙ κανείς την Κατοχή, στη διάρκεια της οποίας η χώρα υποχρεώθηκε για υπέρτερους λόγους σε παύση πληρωμών, έχουν περάσει 77 χρόνια από την τελευταία φορά που η λέξη «χρεοκοπία» ακούστηκε στην Ελλάδα τόσο πολύ όσο αυτές τις ημέρες. Ήταν η χρονιά της τελευταίας από τις τέσσερις ελληνικές πτωχεύσεις των ετών 1827, 1843, 1893 και 1932. Πτωχεύσεις που οφείλονταν στην αδυναμία της χώρας να εξυπηρετήσει έναν υπέρμετρο και πανάκριβο εξωτερικό δανεισμό και λύνονταν με ακόμη μεγαλύτερο και επαχθέστερο δανεισμό δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που έσπασε μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Πτωχεύσεις του Ελληνικού Έθνους (κάντε κλικ για περισσότερες πληροφορίες).

• 1827: Τα δάνεια που δεν έφτασαν ποτέ
  


• 1843: Εξαγοράζοντας την Αττική με δάνειο.
  


• 1893 στο 1898: «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν».
  


• 1932: Η ήττα του ΄22 και το κραχ του ΄29.
  

Ο τελικός διακανονισμός όλων των προπολεμικών χρεών της Ελλάδας έγινε από τον Σπύρο Μαρκεζίνη στα 1952-53. Η πρωτοφανής ανάπτυξη και η αυστηρή συγκράτηση δαπανών της πρώτης οκταετίας Καραμανλή συμμάζεψαν οριστικά τα δημόσια οικονομικά και οι τελικές πληρωμές εκείνων των δανείων ολοκληρώθηκαν μόλις το 1967.

Είναι κρίμα ένας λαός με τόσο διδακτική ιστορία να μην διδάσκεται….

Τελικά σε αυτή την χώρα οι πραγματικοί κλέφτες δέν είναι μέσα στη βουλή,ακόμα και ο Άγγλος ιστορικός Φίνλεϊ θα γράψει ότι «η Ελλάδα ζημιώθηκε περισσότερο από αυτούς που αυτοονομάζονταν φιλέλληνες». Οι βουλευτές απλώς είναι ανάξιοι των περιστάσεων.