Στους 82 έφτασαν οι νεκροί από τη νέα γρίπη στην Ελλάδα.

Χθες το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε το θάνατο τριών ανθρώπων που είχαν προσβληθεί από τη νόσο. Πρόκειται για ένα άνδρα 67 ετών με ιστορικό κακοήθειας, μια γυναίκα 29 ετών χωρίς υποκείμενο νόσημα και ένα άνδρα 70 ετών με ιστορικό χρόνιας αναπνευστικής νόσου.


Σύμφωνα με το CDC (Center for Disease Control and Prevention) είναι γεγονός η τετραπλάσια διεισδυτικότητα του Η1Ν1 σε σχέση με τους άλλους τύπους της γρίπης Α, αλλά με εξίσου χαμηλά ποσοστά θανάτων.(10.000 θανάτους στα 20.000.000 που νόσησαν από Η1Ν1)

http://www.cdc.gov/flu/weekly/

Πολλοί γονείς με ρωτούν αν με αυτά τα χαμηλά ποσοστά ήταν σωστό να γίνει το εμβόλιο μαζικά ή όχι. Μια ερώτηση που πραγματικά βάζει τον ιατρό στην θέση που απεγνωσμένα προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει, στην κατηγορία των ειδικών που μόνο μέλημα τους είναι η διατήρηση και προώθηση της υγείας για ...ΟΛΟΥΣ και τον ΚΑΘΕΝΑ ξεχωριστά. (κάτι σαν το δόγμα των Σωματοφυλάκων).Είναι μια ερώτηση που πραγματικά ξεχωρίζει τον Ιατρό-πολίτη από τον Πολίτη που τον γοητεύει η ιατρική επιστήμη.

Από τα 82 άτομα που πέθανα στην Ελλάδα το 25% ήταν συνάνθρωποι μας χωρίς παθολογικό υπόστρωμα. Ο Πολίτης νιώθει δικαιωμένος με το "μικρό" ποσοστό (αμελητέα την χαρακτηρίζουν μερικοί) ανθρώπων που πεθάναν και επομένως η απόφαση να μην εμβολιαστεί ήταν σωστή. Αντιθέτως εμείς οι Ιατροί θεωρούμε αποτυχία μας οτι χάσαμε 82 συνανθρώπους μας και κυρίως εκείνο το "μηδαμινό" ποσοστό, μεταξύ τους και παιδιά ,χωρίς υποκείμενο νόσημα. Φανταστείτε έναν Παιδίατρο να συστήνει στον κόσμο να μην εμβολιαστεί και μετά να στέκεται μπροστά στον γονέα που έχει χάσει το παιδί του και να τον παροτρύνει να μην στεναχωριέται γιατί το ποσοστό είναι μικρό και αυτός απλώς "ΑΤΥΧΟΣ".

Δεν είναι ιατρική αυτό. Ιατρική είναι να παίρνεις υπεύθυνες αποφάσεις για την υγεία των ανθρώπων και μπροστά στο δίλημμα μιας αλλεργικής αντίδρασης, σε μεγαλύτερο ποσοστό αναμφίβολα,και του "μηδαμινού" ποσοστού θανάτων, υπεύθυνη ιατρική πράξη είναι ο εμβολιασμός.

Το εμβόλιο συστήθηκε να γίνει μαζικά κυρίως για την προστασία μας απέναντι σε έναν ιό που δεν γνωρίζαμε την εξέλιξη του αλλά ταυτόχρονα και για να μην τον μεταδώσουμε σε συνανθρώπους μας που μπορεί να κινδυνεύσουν και τελικά να πεθάνουν.

Όσο για τις παρενέργειες, η καλύτερη απάντηση είναι αυτών που γνωρίζουμε οτι έχουν εμβολιαστεί. Όλοι όσοι μιλούσαν για άμεσες παρενέργεις εξαφανίστηκαν πλέον απο τα τηλεοπτικά κανάλια και στην θέση τους ήρθε η ανησυχία για το μέλλον. Τι θα συμβεί μετά απο 20-30 χρόνια. Είναι σαν να λέμε σε κάποιον να μην πάρει αυτοκίνητο γιατί μετά απο 20-30 χρόνια θα μείνει ανάπηρος. Σε αυτό το ερώτημα δέν μπορώ να απαντήσω. Η επιλογή είναι δική σας. Εγώ, όπως λέω και στους γονείς, θα είμαι εκεί να αναλάβω την ευθύνη των προτάσεων μου έστω και μετά απο 30 χρόνια!!