
- Μόνο το 9% από τους FY1 θεωρούσαν ικανό τον εαυτό τους να αναγνωρίσουν ένα κακοποιημένο παιδί μέσα από την κλινική εξέταση, το οικογενειακό ιστορικό και τα ακτινογραφικά ευρήματα ενώ από τους FY2 το 45%, και από αυτούς μόνο το 25% θα εμπλεκόταν σε μια διαδικασία καταγγελίας.
- Μόνο το 20% και στις δύο ομάδες ήταν ενημερωμένοι για τις κατευθυντήριες οδηγίες ως προς την αναγνώριση παιδιών με πιθανή κακοποίηση. (When to suspect child maltreatment; july 2009).
Είναι λοιπόν κατανοητό η ανάγκη για εντατική ενημέρωση του Ιατρικού προσωπικού ως προς την αναγνώριση ενός κακοποιημένου παιδιού και κατόπιν την δημιουργία ενός νομικού πλαισίου που θα διευκολύνει και θα προωθεί την προστασία του παιδιού και των δικαιωμάτων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου