«Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν»-Όλα τόσο γνώριμα.

ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙ κανείς την Κατοχή, στη διάρκεια της οποίας η χώρα υποχρεώθηκε για υπέρτερους λόγους σε παύση πληρωμών, έχουν περάσει 77 χρόνια από την τελευταία φορά που η λέξη «χρεοκοπία» ακούστηκε στην Ελλάδα τόσο πολύ όσο αυτές τις ημέρες. Ήταν η χρονιά της τελευταίας από τις τέσσερις ελληνικές πτωχεύσεις των ετών 1827, 1843, 1893 και 1932. Πτωχεύσεις που οφείλονταν στην αδυναμία της χώρας να εξυπηρετήσει έναν υπέρμετρο και πανάκριβο εξωτερικό δανεισμό και λύνονταν με ακόμη μεγαλύτερο και επαχθέστερο δανεισμό δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που έσπασε μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Πτωχεύσεις του Ελληνικού Έθνους (κάντε κλικ για περισσότερες πληροφορίες).

• 1827: Τα δάνεια που δεν έφτασαν ποτέ
  


• 1843: Εξαγοράζοντας την Αττική με δάνειο.
  


• 1893 στο 1898: «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν».
  


• 1932: Η ήττα του ΄22 και το κραχ του ΄29.
  

Ο τελικός διακανονισμός όλων των προπολεμικών χρεών της Ελλάδας έγινε από τον Σπύρο Μαρκεζίνη στα 1952-53. Η πρωτοφανής ανάπτυξη και η αυστηρή συγκράτηση δαπανών της πρώτης οκταετίας Καραμανλή συμμάζεψαν οριστικά τα δημόσια οικονομικά και οι τελικές πληρωμές εκείνων των δανείων ολοκληρώθηκαν μόλις το 1967.

Είναι κρίμα ένας λαός με τόσο διδακτική ιστορία να μην διδάσκεται….

Τελικά σε αυτή την χώρα οι πραγματικοί κλέφτες δέν είναι μέσα στη βουλή,ακόμα και ο Άγγλος ιστορικός Φίνλεϊ θα γράψει ότι «η Ελλάδα ζημιώθηκε περισσότερο από αυτούς που αυτοονομάζονταν φιλέλληνες». Οι βουλευτές απλώς είναι ανάξιοι των περιστάσεων.

Χρόνια προβλήματα υγείας και αθλητικές δραστηριότητες.

Για τα περισσότερα χρόνια νοσήματα, οι υπάρχουσες ενδείξεις υποστηρίζουν και ενθαρρύνουν τη συμμετοχή στις περισσότερες αθλητικές δραστηριότητες, επειδή τα συνολικά οφέλη (σωματικά και ψυχολογικά) υπερτερούν των κινδύνων.
Τα αθλήματα ,αναλόγως του σχετικού κινδύνου πρόκλησης οξέος τραυματισμού, κατατάσσονται σε τρεις ομάδες:

• Αθλήματα επαφής, περιορισμένης επαφής και μη επαφής:
  

Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής δημοσίευσε μια ανάλυση ιατρικών προβλημάτων που επηρεάζουν την αθλητική συμμετοχή. Η κλινική κρίση του ιατρού είναι απαραίτητη για την εφαρμογή αυτών των συστάσεων. Περισσότερες πληροφορίες στο Δελτίο της Α Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.(σελ 169)

Παρακάτω θα αναφερθούμε σε χρόνια ιατρικά προβλήματα που επιτρέπεται η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες χωρίς προϋποθέσεις:

• Απουσία οργάνων:

Απουσία του ενός όρχεως-ναι

Απουσία της μιας ωοθήκης-ναι

• Προβλήματα αναπνευστικού:

Χρόνιες πνευμονοπάθειες-ναι με την προϋπόθεση ικανοποιητικής ενυδάτωσης και απαραίτητες προφυλάξεις για αποφυγή της θερμοπληξίας.

Άσθμα-ναι

• Νευρολογικά προβλήματα :

Σπασμοί καλώς ρυθμιζόμενοι-ναι

• Παχυσαρκία-ναι


• Ηπατίτιδες(κυρίως C)-ναι με την προϋπόθεση το προσωπικό να λαμβάνει τις απαραίτητες προφυλάξεις όταν έρχονται σε επαφή μα το αίμα ή σωματικά υγρά που περιέχουν εμφανώς αίμα.


• Λοίμωξη HIV-ναι με την προϋπόθεση το προσωπικό να λαμβάνει τις απαραίτητες προφυλάξεις όταν έρχονται σε επαφή μα το αίμα ή σωματικά υγρά που περιέχουν εμφανώς αίμα. Όταν το ιϊκό φορτίο είναι ανιχνεύσιμο αποφεύγονται αθλήματα έντονης σύγκρουσης.


• Σακχαρώδης Διαβήτης-ναι με κατάλληλη προσαρμογή στη δίαιτα.


• Καρδιαγγειακά νοσήματα:
  Η φύση του καρδιολογικού προβλήματος και η επιβάρυνση την οποία προκαλεί το άθλημα στην υποκείμενη παθολογία είναι οι δύο κύριοι παράγοντες που καθορίζουν τον κίνδυνο από τη συμμετοχή. Η οξεία αντίδραση του καρδιαγγειακού συστήματος κατά την δυναμική(ισοτονική) και τη στατική (ισομετρική) άσκηση περιλαμβάνει αλλαγές πολλών παραμέτρων.

Στον παρακάτω πίνακα αναγράφονται αθλήματα με την αντίστοιχη επιβάρυνση στο καρδιαγγειακό σύστημα:ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Οι περισσότερες χρόνιες παθήσεις επιτρέπουν την συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες κάτω από κάποιες προϋποθέσεις και με την συνοδό προσωπική εκτίμηση και καθοδήγηση του παιδιάτρου. Η συμμετοχή παιδιών και εφήβων με χρόνιο πρόβλημα υγείας, σε αθλητικές δραστηριότητες πρέπει να ενθαρρύνεται και να υποστηρίζεται. Οι περισσότερες ανησυχίες σχετικά με τον κίνδυνο από τη συμμετοχή αμβλύνονται, συγκρινόμενες με τα φυσικά και συναισθηματικά οφέλη που αποκομίζονται.

Το ροχαλητό στην παιδική ηλικία.

Ο όρος αποφρακτικού τύπου διαταραχές της αναπνοής στον ύπνο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων, από το πρωτοπαθές ροχαλητό και το σύνδρομο αυξημένης αντίστασης του ανώτερου αεραγωγού μέχρι το σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας-υπόπνοιας στον ύπνο (ΣΑΑΥ).
Το ροχαλητό (ρεγχασμός) είναι το συχνότερο και χαρακτηριστικότερο σύμπτωμα του ΣΑΑΥ στη διάρκεια της νύχτας, το οποίο οφείλεται στη διαλείπουσα μερική απόφραξη του φάρυγγα. Οι αποφρακτικές άπνοιες γίνονται αντιληπτές από τους γονείς ως βραχείες παύσεις της αναπνοής. Επιπλέον, το ΣΑΑΥ μπορεί να συνοδεύεται από ανήσυχο ύπνο, αφυπνίσεις, λήψη ασυνήθιστων θέσεων, υπερβολική εφίδρωση και στοματική αναπνοή. Κατά την διάρκεια της ημέρας είναι δυνατόν να παρουσιάζουν υπνηλία, υπερκινητικότητα και διαταραχές της συμπεριφοράς.
Το ΣΑΑΥ είναι αποτέλεσμα συνδυασμού ανατομικών και νευρομυϊκών παραγόντων. Κατά την εισπνοή η σύσπαση του διαφράγματος δημιουργεί αρνητική πίεση στο φαρυγγικό αεραγωγό. Η αρνητική αυτή πίεση γίνεται ακόμα αρνητικότερη, όταν συνυπάρχει αυξημένη αντίσταση του ανώτερου αεραγωγού(υπερτροφία φαρυγγικής αμυγδαλής, υπερτροφία παρίσθμιων αμυγδαλών, ρινίτιδα) με αποτέλεσμα τα τοιχώματα του φάρυγγα τείνουν να συμπέσουν.
Το πρώτο βήμα για την διάγνωση του ΣΑΑΥ είναι η λήψη ιστορικού και η φυσική εξέταση.
Λήψη ιστορικού: ύπαρξη ροχαλητού και στοματικής αναπνοής στην διάρκεια του ύπνου. Εάν ένα από τα δύο ή και τα δύο συμπτώματα είναι παρόντα, ακολουθεί λεπτομερή λήψη ιστορικού. Ένα ερωτηματολόγιο που χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό στην Α΄ Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών παρουσιάζεται ΕΔΩ.
Κλινική εξέταση: έλεγχος για παρουσία ρινικής συμφόρησης, παρουσία υπερτροφία αμυγδαλών. Στηνπερίπτωση που συνυπάρχουν:

• Ροχαλητό+ Ρινική συμφόρηση+ Υπερτροφία αμυγδαλών, παραπομπή για έλεγχο σε ΩΡΛ ή σε εργαστήριο ύπνου για πολυκαταγραφική μελέτη (μέθοδο αναφοράς για τη διάγνωση του ΣΑΑΥ).


• Εναλλακτικά εάν οι αμυγδαλές είναι φυσιολογικού μεγέθους και κυριαρχεί η ρινική συμφόρηση και η στοματική αναπνοή τότε είναι δυνατόν να χορηγηθεί από τον παιδίατρο για 4 εβδομάδες κάποιο ρινικό κορτικοστεροειδές (από την ηλικία των 3 ετών) και το παιδί να επανεκτιμηθεί μετά την ολοκλήρωση της αγωγής. Εφόσον τα συμπτώματα στην διάρκεια του ύπνου δεν βελτιωθούν, τότε ακολουθεί η παραπομπή σε ΩΡΛ.Θεραπεία εκλογής, η συνδυασμένη αμυγδαλεκτομή και αδενοτομή.

Ηλεκτρονικός εκφοβισμός(cyberbullying): Μια νέα μορφή βίας.

Ο κυβερνοχώρος, σαν δεύτερος «κόσμος», μπορεί να προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες γνώσης και επικοινωνίας, που ενισχύουν την ανάπτυξη και πολλαπλασιάζουν τις εκπαιδευτικές δυνατότητες. Η συμπεριφορά στο διαδίκτυο αντανακλά γενικά τη συμπεριφορά στην πραγματική ζωή , με αποτέλεσμα να μην αργήσουν να εντοπιστούν μορφές βίας μεταξύ των παιδιών, με ακραίες κάποιες φορές συνέπειες.
Ο εκφοβισμός (bullying) αποτελεί μια κοινή μορφή επιθετικότητας που αφορά τα παιδιά και τους εφήβους, κυρίως στο σχολείο, αλλά και κατά την μετακίνηση προς και από αυτό, όπως στις στάσεις των λεωφορείων, καθώς και σε μέρη όπως οι χώροι παιχνιδιού ή συναντήσεων.
Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός(cyberbullying) έχει οριστεί ως σκόπιμη, επαναλαμβανόμενη και εχθρική συμπεριφορά, από ένα άτομο ή μια ομάδα, μέσω της χρήσης τεχνολογικών μέσων πληροφορικής και επικοινωνίας, που έχει σκοπό να βλάψει άλλους.
Μια από τις πρώτες μελέτες σε παιδιά και εφήβους των Ηνωμένων Πολιτειών, το 2004 έδειξε ότι ποσοστό περίπου 40% των παιδιών είχαν υποστεί ηλεκτρονικό εκφοβισμό, ενώ ένα στα τέσσερα κατ’επανάληψη, 35% των παιδιών υπέστησαν απειλές ενώ βρίσκονταν στο διαδίκτυο, 20% δέχτηκαν κακοήθη ή απειλητικά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ενώ το 60% δεν το ανέφεραν στους γονείς τους. Από την άλλη πλευρά ,53% των παιδιών έχουν παραδεχτεί ότι έχουν σχολιάσει κακόβουλα ή έχουν απειλήσει άλλα παιδιά μέσω διαδικτύου.
Από τους κοινωνικούς και οικογενειακούς παράγοντες, μια μελέτη μεγάλου αριθμού παιδιών έδειξε ότι η ρύθμιση της χρήσης του διαδικτύου από τους γονείς αποτελεί ισχυρό προστατευτικό παράγοντα. Τοποθέτηση του υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο, η τήρηση κανόνων σχετικά με τον χρόνο χρήσης του διαδικτύου και με ιστοσελίδες που μπορούν τα παιδιά να επισκέπτονται ,καθώς και η χρήση φίλτρων συνδέθηκαν σημαντικά με μικρότερο κίνδυνο έκθεσης σε εκφοβισμό.
Συμπτώματα- επιπτώσεις του ηλεκτρονικού εκφοβισμού:
1)Απόδοση στο σχολείο

• Έλλειψη συγκέντρωσης.
• Προβλήματα προσοχής.
• Πτώση στην απόδοση των μαθημάτων.
• Εύκολη κόπωση στο σχολείο.

2)Συμπεριφορά

• Χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Κατάθλιψη.
• Αυξημένη εγρήγορση.
• Προβλήματα ύπνου.
• Προβλήματα διατροφής.
• Συμπτώματα αγχώδους διαταραχής.
• Σωματικές εκδηλώσεις (κεφαλαλγίες, κοιλιακά άλγη).
• Συμπεριφορές κινδύνου (κατάχρηση αλκοόλ και κάπνισμα).

Συνολικά ,τα αποτελέσματα του συνόλου των μελετών δείχνουν ανάγκη για μεγαλύτερη εμπλοκή των γονέων, ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι από τη χρήση του διαδικτύου στη διαπροσωπική επικοινωνία των νέων.

Επιληψία-Νεώτερα

Τα τελευταία χρόνια έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδο στην κατανόηση πολλών παραμέτρων της επιληψίας.
1.Πρόοδος στην ταξινόμηση της επιληψίας και των επιληπτικών κρίσεων.
Η πρώτη διεθνής ταξινόμηση της Επιληψίας δημιουργήθηκε το 1970. Οι επιληψίες κατατάχθηκαν ως ιδιοπαθείς, χωρίς παρουσία νευρολογικών ελλειμμάτων ή οργανικής εγκεφαλικής βλάβης και συμπτωματική με συνοδό νευρολογικό έλλειμμα. Τα χρόνια μετά την πρώτη Διεθνή ταξινόμηση της Επιληψίας ,περαιτέρω σχέδια και ανασκοπήσεις εμφανίστηκαν και η περιγραφή των επιληπτικών συνδρόμων βελτιώθηκε. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη βιβλιογραφία, έχουν περιγραφεί περισσότερα από 50 επιληπτικά σύνδρομα και σχετιζόμενες καταστάσεις.
2.Πρόοδος στην κατανόηση της γενετικής βάσης των ιδιοπαθών Επιληψιών.
Το 1995 ταυτοποιήθηκαν για πρώτη φορά μεταλλάξεις που ευθύνονται για επιληπτική διαταραχή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανακάλυψη μεταλλάξεων στο γονίδιο SCN1A στο σύνδρομο Dravet, μια πολύ βαρεία μυοκλονική επιληψία της βρεφικής ηλικίας.
Η πρώιμη αναγνώριση του συνδρόμου είναι σημαντική , καθώς η επιθετική αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων μπορεί να βελτιώσει την αναπτυξιακή πορεία του παιδιού και επομένως, έλεγχος του SCN1A γονιδίου είναι απαραίτητος, όταν υπάρχει υποψία για το σύνδρομο.
3.Πρόοδος στην διαγνωστική εκτίμηση.
Α.Συνεχής ενδονοσοκομειακή, μακρόχρονη βιντεο-ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή long-term video-EEG monitoring (LTM). Αν και η καταγραφή του επεισοδίου στο σπίτι με βίντεο είναι ωφέλιμο διαγνωστικό κριτήριο, σε μερικές περιπτώσεις η καταγραφή είναι αδύνατη. Σε αυτές τις περιπτώσεις η LTM μπορεί να βοηθήσει. Συνίσταται νοσηλεία για μια περίοδο (από μερικές ημέρες μέχρι εβδομάδες) κατά την οποία υπάρχει συνεχή καταγραφή με βίντεο και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Επιτρέπει την εκτίμηση κρίσεων, μεσοκριτικών περιόδων και ύπνου. Είναι ωφέλιμο για την διαφορική διάγνωση επιληπτικών από μη επιληπτικών κρίσεων, τη διάγνωση υποκλινικών κρίσεων, την ταξινόμηση της επιληπτικής διαταραχής και την προχειρουργική εκτίμηση.
Β.Μαγνητοεγκεφαλογραφία(MEG) και Απεικόνιση με Τανυστή Διάχυσης(DTI)- νέες μη επεμβατικές τεχνικές νευροαπεικόνισης για ανίχνευση πιθανής δομικής αιτιολογίας της επιληψίας, κάτι που θα έχει επίπτωση στη θεραπευτική προσέγγιση.
4.Ανάπτυξη καινούργιων θεραπευτικών προσεγγίσεων.

• Τα τελευταία έτη πολλαπλές κλινικές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει την χρησιμότητα της κετογόνου δίαιτας ως θεραπεία για φαρμακοανθεκτική επιληψία. Με την έντονη στέρηση υδατανθράκων και την αύξηση των θερμίδων από λίπη, δημιουργείται κέτωση, με συνακόλουθη βελτίωση στον έλεγχο της επιληψίας. Στις παρενέργειες συμπεριλαμβάνονται επιβράδυνση της ανάπτυξης, γαστρεντερικά συμπτώματα, έλλειψη καρνιτίνης, νεφρολιθίαση, αύξηση λιπιδίων. Η αποφυγή παρενεργειών από την ελλιπή σίτιση επιτυγχάνεται με κατάλληλη θεραπεία υποκατάστασης με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.Περισσότερες πληροφορίες στο Δελτίο της Α παιδιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάντε Κλικ ΕΔΩ


• Χειρουργική αντιμετώπιση.
  Ανάλογα με τον τύπο και την αιτιολογία του χειρουργείου, νευροχειρουργική εκτομή αναμένεται να επιτύχει έλεγχο των κρίσεων σε 60-80% των παιδιατρικών περιστατικών τα 2 πρώτα χρόνια μετά το χειρουργείο. Αυτό το ποσοστό είναι σαφώς ανώτερο του 5% που αναμένεται με τη συνέχιση της αντιεπιληπτικής φαρμακοθεραπείας. Η τελική απόφαση εξαρτάται από τη συσχέτιση οφέλους και κινδύνου.
  


• Ερεθισμός πνευμογαστρικού Νεύρου.(Vagus nerve stimulation-VNS) ως συμπληρωματική θεραπεία για ορισμένες μορφές ανθεκτικών επιληψιών. Μειώνει τις κρίσεις από 50-63% σε παιδιά. Η αποτελεσματικότητα είναι ανάλογη αυτής των καινούργιων αντιεπιληπτικών φαρμάκων.
  
  Και συνεχίζουμε….

Επιτροπή Μητρικού Θηλασμού.

Ο Μητρικός θηλασμός είναι ένα δικαίωμα του βρέφους. Δυστυχώς, στη χώρα μας το δικαίωμα καταστρατηγείται. Σύμφωνα με την διακήρυξη innocent (Innocenti Declaration on the protection, Promotion and Support of Breastfeeding),που έγινε την 1η Αυγούστου του 1990, στη Φλωρεντία, μεταξύ άλλων θα έπρεπε μέχρι το 1995 όλες οι κυβερνήσεις να ορίσουν εθνική επιτροπή μητρικού θηλασμού. Η πρώτη εθνική επιτροπή μητρικού θηλασμού στη χώρα μας ορίστηκε το 1993, διαλύθηκε,όμως, μετά από τρείς συνεδριάσεις. Δώδεκα χρόνια μετά, το 2005 ορίστηκε εκ νέου, με πρόεδρο τον καθηγητή κ.Γ.Χρούσο. Ένα από τα πρώτα μελήματα της επιτροπής ήταν η αποτύπωση των ποσοστών μητρικού θηλασμού σε εθνικό επίπεδο.
Κάποια από τα αποτελέσματα που χρήζουν αναφοράς:

• Για να χαρακτηρισθεί ένα μαιευτήριο φιλικό για το βρέφος (Baby friendly Hospital Initiative) πρέπει να εφαρμόζονται σε αυτό τα 10 βήματα για επιτυχή θηλασμό που προτείνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός υγείας (ΠΟΥ). Στην Ελλάδα σήμερα κανένα μαιευτήριο δεν έχει την διάκριση αυτή.
  
• Μόνο το 49% μαιευτηρίων έχουν συνδιαμονή μητέρας παιδιού, 35% των μητέρων δήλωσαν ότι τους δόθηκε δωρεάν δείγμα γάλακτος και 65% συνταγή για γάλα αγελάδας κατά την έξοδο από το μαιευτήριο.
  
• Θετική συσχέτιση βρέθηκε όσο αφορά το μορφωτικό επίπεδο των γονέων. Απόφοιτοι ΑΕΙ θήλαζαν αποκλειστικά σε μεγαλύτερο ποσοστό. Επίσης όσο αύξανε το επίπεδο εκπαίδευσης του πατέρα, τόσο αύξανε η πιθανότητα η μητέρα να θηλάσει αποκλειστικά τον 1ο μήνα.(25,4% ΑΕΙ έναντι 3% απόφοιτων δημοτικού).
  
• Οι μη καπνίστριες είχαν διπλάσια συχνότητα αποκλειστικού θηλασμού τον 1ο μήνα.
  
• Η τοποθέτηση του νεογνού στο στήθος της μητέρας στην 1η ώρα μετά τον τοκετό αυξάνει κατά 2 φορές το ποσοστό αποκλειστικού θηλασμού τον 1ο μήνα.(31% έναντι 17%). Να σημειωθεί ότι μόνο το 27% των νεογέννητων της έρευνας τοποθετήθηκε στο στήθος της μητέρας την 1η ώρα από τον τοκετό για να θηλάσει.
  
• Η χρήση πιπίλας συνδέεται ισχυρά με το θηλασμό. 33% των βρεφών που δεν τους δόθηκε πιπίλα θήλαζαν αποκλειστικά τον 1ο μήνα ,έναντι 17% αυτών που τους δόθηκε.
  

Τα ποσοστά θηλασμού στην Ελλάδα έναντι του Αμερικανικού προγραμματικού σχεδίου έχουν ως εξής:

Θηλασμός πρώτες μέρες ζωής: 87,9% στην χώρα μας έναντι 75% .

Θηλασμός στους 6 μήνες: 22% στην χώρα μας έναντι 50% .

Θηλασμός στους 12 μήνες: 6,4% στην χώρα μας έναντι 25%.

Η έρευνα επιβεβαίωσε αυτό που γνωρίζουμε εμπειρικά όλοι μας. Ο μητρικός θηλασμός βρίσκεται σε επίπεδο καθόλου κολακευτικό για τη χώρα μας. Απαραίτητος,λοιπόν, ο Εθνικός σχεδιασμός του, με στόχο την υγεία των παιδιών μας.

Βιταμίνη D-Νεώτερα.

Η ραχίτιδα αποτελεί την σημαντικότερη κλινική συνέπεια της έλλειψης βιταμίνης D. Η κυκλοφορούσα βιταμίνη D στον άνθρωπο προέρχεται κατά 90% από την βιοσύνθεση της πρόδρομης της μορφής D3 στο δέρμα υπό την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας Β (UVB). Η πιο αποτελεσματική περίοδο της ημέρας κατά την οποία η έκθεση στον ήλιο οδηγεί σε επαρκή παραγωγή D3 είναι μεταξύ 10:00-15:00. Πρέπει να τονισθεί ότι η υπερέκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία δεν οδηγεί αντίστοιχα σε υπερπαραγωγή D3 ενώ αντίθετα οδηγεί σε αποδόμηση της προβιταμίνης D3 σε αδρανή παράγωγα.
Η διατητική πρόσληψη της βιταμίνης D προέρχεται από ψάρια πλούσια σε λίπος, όπως ο σολωμός, οι σαρδέλες και το σκουμπρί, το μοσχαρίσιο συκώτι και o κρόκος αυγού.
Διαταραχές μεταβολισμού:
Εποχή: Τα χαμηλότερα επίπεδα παρατηρούνται το Φεβρουάριο και Μάρτιο μήνα.
Ρουχισμός: γενικά τα σκουρόχρωμα, καθώς και τα ρούχα με πυκνή ύφανση προκαλούν μεγαλύτερη εξασθένηση των UBV.
Η εφαρμογή του αντηλιακού μπορεί να μειώσει την παραγωγή βιταμίνης D, όμως λόγω πολύωρης έκθεσης στον ήλιο είναι πιθανό να παράγεται τελικά επαρκής ποσότητα βιταμίνης παρά την χρήση αντηλιακών.
Θηλάζοντα βρέφη με απουσία επαρκούς έκθεσης στο ηλιακό φώς, προσλαμβάνουν πολύ μικρότερη ποσότητα βιταμίνης D από την απαιτούμενη. Επιπλέον η περιεχόμενη στο μητρικό γάλα ποσότητα της βιταμίνης D μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από αντίστοιχη μειωμένη πρόσληψη της μητέρας.
Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται σημαντικά επιδημιολογικά στοιχεία για πιθανή συμμετοχή των χαμηλών επιπέδων της βιταμίνης D στην αιτιολογία μιας σειράς νοσημάτων όπως στο δέρμα, αυτοάνοσα νοσήματα, καρκίνος, ψυχιατρικές διαταραχές. Μεγαλύτερες μελέτες θα δώσουν στο μέλλον πιο αξιόπιστα αποτελέσματα.
Η Αμερικάνική Ακαδημία παιδιατρικής συνιστά ότι τα επίπεδα 25-OH-βιταμίνης D στα παιδιά πρέπει να είναι άνω των 20ng/ml (>50nmol/l). Συνιστά λοιπόν την ημερήσια συμπληρωματική χορήγηση 400IU βιταμίνης D σε αποκλειστικά, καθώς και μερικώς θηλάζοντα βρέφη αφού στα πλαίσια πρόληψης του καρκίνου του δέρματος συνιστά μωρά<6 μηνών να αποφεύγουν την απευθείας έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν προς το παρόν επίσημες οδηγίες για την συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης D σε υγιή βρέφη και παιδιά. Η απόφαση για συμπληρωματική χορήγηση πρέπει να εξατομικεύεται από τον παιδίατρο λαμβάνοντας υπόψη του, κατά περίπτωση, ποιους παράγοντες κινδύνου συγκεντρώνει το υγιές βρέφος.

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) στα βρέφη.

Μελέτες με pHμετρία οισοφάγου έχουν δείξει ότι τα βρέφη έχουν λιγότερη ΓΟΠ, όταν τοποθετούνται στην πρηνή θέση σε σχέση με την ύπτια θέση. Όμως η πρηνής θέση έχει 10 φορές μεγαλύτερη σχέση με το Σύνδρομο Αιφνίδιου θανάτου(Sudden Infant Death Syndrome, SIDS). Έτσι σε βρέφη που εμφανίζουν συμπτώματα ΓΟΠ από την γέννηση μέχρι και την ηλικία των 12 μηνών, ο κίνδυνος της εμφάνισης του συνδρόμου SIDS υπερνικά την ωφελιμότητα της πρηνούς θέσης .
Όταν η πρηνής θέση συνίσταται ,το βρέφος πρέπει να είναι ξύπνιο και υπό παρακολούθηση. Οι γονείς πρέπει να μην χρησιμοποιούν μαλακά καλύμματα και κουβέρτες ή μαξιλάρια τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης του συνδρόμου SIDS. Στις μέρες μας, συνίσταται :

• Ύπτια θέση του βρέφους κατά τον ύπνο, διότι μειώνει τον κίνδυνο του συνδρόμου SIDS.
  
• Ύπτια θέση επίπεδη: καλύτερη από ύπτια επικλινή.
  
• Πλάγια: δεν συνίσταται, διότι είναι ασταθής, αφού μπορεί να γυρίσει σε πρηνή θέση.
  
• Αριστερά πλάγια θέση: καλύτερη από δεξιά πλάγια θέση.

Τροφική Αλλεργία..η ποιότητα μετράει.

Σε αντίθεση προς το μητρικό γάλα, τα γάλατα άλλης ζωικής προέλευσης έχουν περίπου 90% αντιγονική ομοιότητα με το γάλα αγελάδος, Είναι προφανές επομένως ότι οποιοδήποτε άλλο γάλα δεν αποτελεί το υποκατάστατο επιλογής επί αλλεργίας στο αγελαδινό γάλα, διότι, λόγω διασταυρούμενης αντίδρασης, θα προκαλέσει την ίδια κλινική εικόνα με πιθανότητα 90%. Μεταξύ του γάλατος αγελάδος και του κρέατος μοσχαριού προκαλείται διασταυρούμενη αντίδραση σε ποσοστό 6-10%.
Η τροφική αλλεργία δεν είναι ποσοτικό φαινόμενο. Παιδιά με αλλεργία στο αγελαδινό γάλα έχουν παρουσιάσει αναφυλαξία με το βούτυρα (περιέχει ίχνη πρωτεΐνης γάλατος), με μπισκότα ή άλλα είδη ζαχαροπλαστικής.

Τροφική αλλεργία και υπερβολές.

Η ευαισθητοποίηση μέσω δερματικής οδού από σκευάσματα που περιέχουν τροφικά αντιγόνα, συνδέεται σαφώς με την ανάπτυξη αλλεργίας. Το φιστίκι ,επειδή έχει και χαμηλό κόστος και κατάλληλες φυσικοχημικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται στις διαφορές αλοιφές και κρέμες ως έκδοχο. Με την χρήση τέτοιων σκευασμάτων, ο κίνδυνος για ανάπτυξη αλλεργίας στο φιστίκι είναι αναπτυγμένος, συγκριτικά με άλλα προϊόντα περιποίησης του δέρματος, ειδικά όταν το δέρμα φλεγμαίνει, επομένως ,είναι αυξημένη η διαπερατότητα του. Αυτός ο αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης αλλεργίας στο φιστίκι βρέθηκε ότι δεν έχει σχέση με τη βρώση φιστικιού από τις γυναίκες στην περίοδο της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, έτσι δεν πρέπει να υποβάλλονται σε διατροφικές στερήσεις χωρίς τεκμηρίωση, τόσο η έγκυος, όσο και η θηλάζουσα.

Τροφική αλλεργία και Θηλασμός.

Είναι γνωστό ότι αν υπάρχει γενετικό υπόστρωμα, τότε και μόνο η επίδραση του αντιγόνου θα προκαλέσει τελικά την εμφάνιση αλλεργικών φαινομένων. Η εκδήλωση όμως της αλλεργίας ως σύμπτωμα απαιτεί κάποιο χρονικό διάστημα έως ότου εκδηλωθεί. Το χρονικό αυτό διάστημα είναι η περίοδος κατά την οποία το γενετικά προδιατεθειμένο άτομο ευαισθητοποιείται.
Η Ευαισθητοποίηση ,εκτός από χρόνο, απαιτεί την έκθεση στο αίτιο κατά διαλείποντα τρόπο. Για παράδειγμα όταν στο νεογνό που θηλάζει χορηγούνται ,για διάφορους λόγους περιστασιακά κάποια γεύματα με αγελαδινό γάλα, αναπτύσσεται αλλεργία. Αντίθετα η συνεχής χορήγηση, δηλαδή η συνεχής επαφή με το αντιγόνο ευοδώνει την έλευση της ανοσολογικής ανοχής. Η ίδια η φύση έχει διδάξει την ανάκαμψη της αλλεργικής αντίδρασης με το γυναικείο γάλα, διότι με τον θηλασμό , η αντιγονική έκθεση είναι πρωτίστως αδιάκοπη και επιπλέον, ποιοτικά και ποσοτικά, ο άριστος τρόπος για την ανάπτυξη ανοσολογικής ανοχής και της πρόληψη της αλλεργίας.

Τροφική αλλεργία-Επιδημιολογία

Ποσοστό 20-25% του γενικού πληθυσμού πιστεύει ότι έχει τροφική αλλεργία. Το ποσοστό αυτό διπλασιάζεται έως και τριπλασιάζεται, 40-60%, όσον αφορά τον παιδικό πληθυσμό. Αυτό διότι όταν ερωτηθούν οι γονείς, αποδίδουν οποιαδήποτε ανεπιθύμητη τροφική αντίδραση των παιδιών τους σε αλλεργία. Με αντικειμενικά διαγνωστικά κριτήρια, όμως, λιγότερο του 4% των ενηλίκων έχει πραγματική τροφική αλλεργία. Ομοίως βρέθηκε ότι κατά τη βρεφο-νηπιακή ηλικία, η αληθής τροφική αλλεργία κυμαίνεται μεταξύ 6-8 %. Περίπου 2,5% των βρεφών έχουν αλλεργία στο αγελαδινό γάλα.
Αλλεργία στο αυγό σε ασθενείς μέχρι την ηλικία των 3 ετών ανευρίσκεται σε ποσοστό 1,6%.
Το σουσάμι όταν προκαλεί αλλεργία , διατηρείται δια βίου στο 80%.

43η θεραπευτικη ενημέρωση

Σήμερα και αύριο Λαμβανει μέρος η ετήσια θεραπευτικη ενημέρωση από την Α παιδιατρικη κλινική του πανεπιστημίου Αθηνων· Σύντομα θα σας αναρτήσω τις βασικότερες και νεότερες συστάσεις που θα προκύψουν.

Χρόνια Πολλά με υγεία.

Αγριο παιδί, Ενήλικος Πόνος.

Μελέτες από το Ηνωμένο Βασίλειο που αφορούν την παρακολούθηση της συμπεριφοράς 20.000 ανθρώπων , στην ηλικία των 7, 11, 16, 42, 45 χρονών αναδεικνύουν έναν σοβαρό και ενδιαφέρον συσχετισμό:


1.Η παρουσία χρόνιου πόνου στην ενήλικη ζωή (>45 χρονών) συνδέεται άμεσα με σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία και κυρίως στην ηλικία των 7,11,και 16 χρονών.
2.Η παρουσία συμπτωμάτων χρόνιου πόνου στην ενήλική ζωή είναι ανεξάρτητη από το φύλλο, κοινωνική ομάδα, τραυματικές σωματικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία και άγχος στην ενήλικη ζωή.

Για περισσότερες πληροφορίες: πατήστε ΕΔΩ